Silnik to nie wszystko

O silniku w samochodzie mówi się, że to jego serca. Tylko tak jak u człowieka tak
i w samochodzie, samo serce na nic się nie przyda. Mechanizm, który wprawia samochód w ruch jest ciekawym zjawiskiem, zależnym od kilku następujących po sobie czynności zespołu.

Skład zespołu

Powyższy opis wprowadzenia samochodu w ruch, zawdzięczamy są elementy zespołu:

– skrzynia przekładniowa ze sprzęgłem

– elementy przekazujące moment obrotowy (wały, półosie napędowe)

– przekładnia główna z mechanizmem różnicowym (dyferencjałem)

– koło napędzane

Koło w ruch

Pierwszym etapem byśmy nie stali w miejscu jest uzyskanie żądanego stopnia redukcji prędkości obrotowej wału korbowego oraz zmiany kierunku ruchu. W tym pomoże nam skrzynia biegów, której zestaw kół zębatych łącząc się w różnych konfiguracjach pozwala uzyskać zakres prędkości jazdy.

Nasza przekładnia połączona jest z wałem silnika za pomocą sprzęgła ciernego tarczowego. To dzięki niemu następuję odłączenie napędu na czas zmiany przełożenia. Wciskając pedał zmniejszamy docisk tarcz, uzyskując coraz większy poślizg, aż do całkowitego rozdzielenia się tarcz.

Uzyskany moment obrotowy pozostaje przekazać na koła jezdne. Odbywa się to w kilku etapach. Najpierw wał napędowy (tu warto zaufać Cardan Polska – producentowi wałów napędowych), który jest pomostem między skrzynią biegów, a przekładnią główną osi napędzanej, gdzie następuje do zmniejszenia liczby obrotów. Następnie moment obrotowy rozdzielany jest przez mechanizm różnicowy. Po czym półosie napędowe kierują go na koła, jednocześnie umożliwiając kołom obrót z różnymi prędkościami, inaczej moglibyśmy jechać tylko na wprost, gdyż podczas pokonywania zakrętu koło wewnętrzne pokonuje krótszą drogę przez co kręci się wolniej niż zewnętrzne. Za ten proces odpowiedzialny jest przekładnia satelitarna, różnicowa lub dyferencjalna.

Dyferencjał

Działanie tego podzespołu jest bardzo proste i zarazem genialne. Ważnym elementem jest tu krzyżak, który przejmuje bezpośrednio moment obrotowy z przekładni głównej. Na jego czopach są satelity, mające postać małych kół zębatych. Współosiowo z krzyżakiem obracają się koła zębate, zazębione z satelitami połączone z półosiami napędowymi co pozwala by prędkość obrotowa była równa prędkości kół napędzanych. Takie przeniesienie napędu wraz z całym zespołem nazywamy układem napędowym.

Konstruktorzy stworzyli szereg rozwiązań jego konstrukcji, zależnych od umiejscowienia silnika i tego, które koła mają być napędzane. Najliczniejsza grupę na drogach stanowią pojazdy, których jednostka napędowa znajduję się z przodu. Możliwe konfiguracje to napęd na przód, tył lub obie osie. Alternatywa dla wymienionych jest umieszczenie silnika z tyłu samochodu i przekazanie momentu obrotowego na najbliższa oś. Zależne przeznaczenia samochodu.

To że poruszamy się różnymi samochodami, to że możemy nimi swobodnie skręcać czy pokonywać zakręty lub cofać, zależne jest od dobrze skoordynowanej pracy układu napędowego. Układu który dla przeciętnego kierowcy widziany jest okiem kół i kierownicy. Natomiast reszta zespołu niewidoczna wykonuje dużą parę byśmy mogli wprawić nasze auto w ruch.